ریسک‌های ۴ گانه بانک ها

ریسک های ۴ گانه بانک ها

ریسک های ۴ گانه در موسسات مالی، منجر می شود تا وجه متمایزی میان بانک و سایر موسسات اقتصادی، شکل بگیرد و رفتار نظارتی ویژه ای را بر بانک ها ایجاب کند. این ریسک ها عبارتند از:

۱. ریسک اعتباری: به این معنا که مشتری اعتباری بانک قادر به بازپرداخت تسهیلات یا تعهدات خود نباشد. در این صورت تطابق زمان سرسید میان استرداد سپرده و بازگشت تسهیلات با اختلال مواجه شده و خطر عدم ایفای تعهدات را بالا می برد.

۲. ریسک نقدینگی: به این معنا که بانک برای ایفای تعهدات کوتاه مدت خود قادر به نقد کردن دارایی های خود نباشد. دارایی هایی که در ادبیات متداول از آن به عنوان دارایی های منجمد یاد می شود. اختصاص سهم بالا به دارایی های که نقدشوندگی پایینی دارد، تهدیدی برای ثبات مالی است. بر همین اساس، برای کاهش این نوع ریسک محدودیت های سرمایه گذاری خصوصا در حوزه املاک و مستغلات توسط بانک های مرکزی اعمال می شود. به عنوان مثال در کشور ایالات متحده، بانک ها از سرمایه گذاری در بخش مسکن و مستغلات به طور مستقل، منع شده اند.

۳. ریسک بازار: سرمایه گذاری در دارایی هایی که ارزش آنها به صورت روزانه تغییر می کند همچون سهام، اوراق بدهی و ارز، بانک را با ریسک بازار مواجه می کند. به همین دلیل بانک ها اصولا باید درصد خاصی از منابع مالی خود را صرف سرمایه گذاری در این بازارها به دلیل کنترل این نوع ریسک نمایند.

۴. ریسک عملیاتی: هر گونه خسارت ناشی از فعالیت های عملیاتی بانک مانند حوادث غیر مترقبه، اختلاس، اختلال در سیستم های داخلی و از همه مهتر میزان عدم تطبیق با قوانین و مقررات ابلاغی بانک مرکزی، ریسک عملیاتی نامیده می شود.

کانال تلگرامی ما

https://telegram.me/joinchat/CpyMq0BT2QhELQqOq49UFg