آیا در آینده به اندازه کافی کار وجود خواهد داشت؟

آیا در آینده به اندازه کافی کار وجود خواهد داشت؟

امروزه، این نگرانی مطرح می شود که با توجه به رشد اتوماسیون آیا مشاغل کافی برای نیروی کار آینده وجود خواهد داشت یا نه.

تاریخ ثابت کرده که چنین نگرانی هایی بی اساس است:
بازارهای کار در طول زمان خودشان را با تغییرات ناشی از ویرانگری هایی که تکنولوژی ایجاد می کند، تطبیق می دهند؛ حتی اگر دستمزدها برای مدتی تحت تاثیر قرار بگیرد و کاهش یابد.

اگر تاریخ راهنمای ما باشد، می توانیم انتظار داشته باشیم که ۸ تا ۹ درصد تقاضای نیروی کار در سال ۲۰۳۰ مشاغلی به شکل جدید خواهند بود که پیش از آن وجود نداشته اند.

تحلیل های مختلف ما را به این نتیجه گیری می رسانند که با کمک رشد اقتصادی، نوآوری و سرمایه گذاری کافی، آنقدر شغل جدید ایجاد می شود که اثر اتوماسیون جبران شود.

چالش بزرگ تری که وجود دارد این است که مطمئن شویم کارکنان از مهارتها و حمایت مورد نیاز برای تغییر به سوی مشاغل جدید، برخوردارند. کشورهایی که نمی توانند این تحول را مدیریت کنند، شاهد افزایش بیکاری و کاهش شدید دستمزدها خواهند بود.

وسعت ایجاد مشاغل جدید در آینده با توجه به اثر اتوماسیون، بر اساس چهار فاکتور مهم در هر کشوری کاملا متفاوت است. این چهار فاکتور عبارتند از:

▪️سطح دستمزد: کشورهایی که سطح دستمزد بالاتری دارند، بیشتر تحت تاثیر اتوماسیون در کسب وکار قرار می گیرند. اما به هر حال، اگر شرکت ها از اتوماسیون برای افزایش کیفیت، کنترل بیشتر تولید یا مزایای دیگری فراتر از کاهش هزینه های نیروی کار استفاده کنند، کشورهایی که سطح دستمزد پایینی هم دارند، تحت تاثیر قرار خواهند گرفت.

▪️رشد تقاضا: اقتصادهایی که در رکود به سر می برند یا رشد بسیار کمی دارند، نمی توانند مشاغل جدید زیادی ایجاد کنند.
بنابراین انتظار می رود کشورهایی که رشد اقتصادی بالاتری دارند، تقاضای نیروی کار بیشتری را تجربه کنند.

▪️جمعیت شناسی: کشورهایی مثل هند که نیروی کار به سرعت در حال رشدی دارند، از <<تقسیم جمعیت در سن کار>> که رشد تولید ناخالص داخلی (GDP) را در صورت استخدام نیروی کار جوان افزایش می دهد، بهره می برند. کشورهایی مثل ژاپن که جمعیت نیروی کارشان در حال کاهش است، در آینده شاهد کاهش GDP خواهند بود.

▪️ترکیب بخش های اقتصادی و مشاغل: پتانسیل اتوماسیون برای کشورهای مختلف، نشان دهنده ترکیب بخش های اقتصادی و ترکیب مشاغل در هر بخش است. به عنوان مثال، ژاپن پتانسیل اتوماسیون بیشتری نسبت به آمریکا دارد، چون وزن بخش هایی مثل تولید صنعتی که قابلیت استفاده از اتوماسیون را دارند، بالاتر است.

منبع: McKinsey

کانال تلگرامی عشق پول،دنیای تجارت کلیک کنید